ताम्हीणी-मुळशी

या रवीवारी ताम्हीणी - मुळशीला जाण्याचे अचानक ठरले...दुपारची वेळ होती, मस्त वातावरण बाहेर, आकाशात ढगांनी गर्दी केली होती पण पाउस नव्हता...

ताम्हीणी - मुळशी रोड़ तसा आता झकास जाला आहे...गाड़ी सुसाट धावू लागली, जस-जसे आम्ही ताम्हीणी - मुळशी कड़े सरकू लागलो, तसे ढगांनी अजुनच जास्त गर्दी केली... आणि बघता बघता पाउस आला..वाह उस वक्त कि कुछ और ही बात थी दोस्तो। गाडीत लतानी गायलेली गाणी या वातावरणात अजुनच कातील वाटू लागली....अहाहा...अगदी "क्या मोसम है ए दीवाने दिल....चल कही दूर ....निकल जाये..." किशोर आठवला...

मुळशी धरण ओलांडले आणि बास... निसर्ग दोन्ही हात जोडून स्वागतास समोर होता... डोंगर हिरवेगार... , ढगांनी डोंगर माथा व्यापलेला ... रिम-झिम...पाउस.... वेगळाच फ्रेश हिरवा रंग घेवून भाताची शेते चहु- वर पसरली होती ... हवेतील ओलसर पणा... स्वच्छ शुद्ध हवा ...गार वारा... classic...romantic

अजुन पुढे गेलो, डोंगर कुशीमधे लपलेले असंख्य धबधबे...चंदेरी किनार ओढत कोसळत होते...
एकीकडे डोंगर आणि दुसरीकडे मुळशी धरणाचे backwater....केवळ अप्रतीम असा नजारा...

लोकांची गर्दी टाळत आम्ही मग backwater च्या दिशेने गेलो आणि पाउस सुरु झाला ...जोराचा वारा... मन-ही ओले चिम्ब भिझून गेले (...हाहा ..अगदी पुस्तकी शब्द वापरायचा मोह झाला इथे..)

या पावसाळयात एकदा तरी नक्की जावुन या...मनसोक्त पावसांत भिझण्याचा आनंद लुटून या!!!!